اگر روزی ز عشقم یاد کردی
بدان با عاشقت بیداد کردی
بدان همچون خزانی یأس انگیز
گل امید دل، بر باد کردی
بدان آواره کوی غمت را
ز غمهای جهان آباد کردی
حصاری بود عشقت مرغ دل را
چرا مرغ از قفس آزاد کردی؟
تو کز فرجام عشق آگاه بودی
چرا دل را به عشقت شاد کردی؟
بهاری بود فصل با تو بودن
خزان عشق من بنیاد کردی!
وداع از عشق، خوشتر بود با اشک...
نظرات شما عزیزان:
|